____________________________________________

ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ


Κάθε μέρα πρωινό ξύπνημα 7:15. Πάλι άργησα. Ένας καφές στα γρήγορα, ντύσιμο και η επαλήθευση: Κλειδιά, γάντια, κράνος, ταυτότητα. Ένα φιλί για αντίο και κατευθείαν για δουλειά. 8:00 αρχίζει η βάρδια και πρέπει να είμαι έτοιμος ν’ αποδώσω, να μην πέσουν οι ρυθμοί παραγωγής, να εξυπηρετώ φορώντας το γυαλιστερό μου χαμόγελο, να ξεπατώνομαι, να είμαι θετική στις εντολές, ευχάριστος, συνεργάσιμη, μην τυχόν και απογοητεύσω το αφεντικό, μην τυχόν και φέρω προβλήματα στη σκέψη μου και επηρεαστεί η κίνησή μου, να ξεχνάω δηλαδή ποιος είμαι και με προθυμία να φέρω εις πέρας τις δουλειές τους. Κάθε μέρα. Και στο τέλος του μήνα να εισπράττω τραπεζογραμμάτια που θα με βοηθήσουν να επιβιώσω, όχι να ζήσω. Να πληρώσω το νοίκι, το ρεύμα, το νερό, το φαγητό, το φροντιστήριο, το δάνειο. Και κάθε πρωί να γυρνάω στη δουλειά πουλώντας το χρόνο μου, τη δύναμή μου, την όρεξή μου, πάντα να εισπράττω τραπεζογραμμάτια. Θυμάμαι όμως ότι όταν ξεκίνησα ήθελα να είμαι ανεξάρτητη, αξιοπρεπής, να στέκομαι στα πόδια μου. Μα τελικά όλα ανάποδα. Δε δουλεύω για μένα αλλά για άλλους, δε πληρώνω εμένα αλλά τους άλλους, δεν εξυπηρετώ εμένα αλλά τους άλλους. Ένας σύγχρονος σκλάβος που οι κρίκοι της αλυσίδας είναι τα χρέη μου. Ένας φαύλος κύκλος μισθωτής σκλαβιάς. Ένα σύστημα που γεννάει δούλους κι αφεντάδες. Ένα σύστημα που ακμάζει όταν αρπάζει από τους πολλούς και τα μαζεύουν οι λίγοι:

ο καπιταλισμός

Οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί των εταιριών έχουν στόχο την αύξηση του κέρδους ασχέτως οικονομικής συγκυρίας (κρίση). Η οικονομική κρίση η οποία εμφανίζεται ανά καιρούς (τη βιώνουμε και σήμερα) είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος και φυσική απόρροιά του μιας και στο μονοπώλιο επικρατεί μόνο ένας (συγκεντρωτισμός). Και έτσι όλοι οι υπόλοιποι κρεμόμαστε απ΄ αυτόν που θα ορίσει που και πότε θα επενδυθούν τα κεφάλαια. Η πάγια τακτική των αφεντικών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η μείωση του κόστους παραγωγής, η οποία συνεπάγεται κλείσιμο ή μεταφορά εργοστασίων, βιοτεχνιών, καταστημάτων και χιλιάδες απολύσεις (για το έτος 2009 επίσημα ανακοινώθηκαν 410.000 απολύσεις σε ευρώπη, βόρεια αμερική, ασία και αφρική).
Σήμερα, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, ακόμα και οι εταιρίες που δεν επηρεάζονται άμεσα απ΄ αυτήν, εκμεταλλεύονται τη συγκυρία. Αυτή η τακτική βρήκε εφαρμογή και στο εργοστάσιο της frigoglass, στην κάτω αχαΐα (την ώρα που παρουσιάζει αύξηση των κερδών της), η οποία απολύει 120 εργαζόμενους (60% του εργατικού της δυναμικού), κάποιοι από τους οποίους είναι κοντά στο όριο της συνταξιοδότησης. Σαράντα από τους απολυμένους της frigoglass υπέκυψαν στους εκβιασμούς της εργοδοσίας με εθελούσια έξοδο. Η εθελούσια έξοδος είναι ένα τέχνασμα των αφεντικών που έχει σαν αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του συλλογικού συμφέροντος και καθιστά αδύνατες τις όποιες κοινές διεκδικήσεις. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζουν εργαζόμενους και τους αντιμετωπίζουν ως αριθμούς παραγωγής και ανάπτυξης (ή σαν αναλώσιμα υλικά).
Αλλά και στην Πάτρα είδαμε την απόλυση εργαζόμενης στη vodafone με τον πρωτοποριακό τρόπο της κλήρωσης. Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά εργοδοτικής ασυδοσίας αλλά καθημερινότητα και μας δείχνουν ότι μας αντιμετωπίζουν σαν σκλάβους που όποιος σηκώσει κεφάλι και διεκδικήσει τα αυτονόητα οδηγείται στη «γκιλοτίνα». Αλλά επειδή ο φόβος φυλάει τα έρμα κληρώνουν για τον καθένα μας την απόλυση.
Τα αφεντικά επιτίθενται δημιουργώντας ανεργία που θα αποφέρει κέρδος από τη μείωση του κόστους παραγωγής και των μεροκάματων, μιας και οι δουλειές είναι λίγες. Στο οπλοστάσιό τους όμως δεν υπάρχουν μόνο απολύσεις αλλά σωρό νομοθετικών ρυθμίσεων, θεσμών και φορέων που είναι κατά παραγγελία, αφού το κράτος σε ρόλο διαχειριστή εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Οι πρόσφατες αλλαγές στο ασφαλιστικό, η ελαστικοποίηση της εργασίας, η οδηγία μπολκενστάιν (όπου σύμφωνα με αυτή οι χώρες που την τηρούν έχουν το δικαίωμα να εισάγουν εργατικό δυναμικό και να πληρώνουν με μεροκάματα ανάλογα της χώρας προέλευσης), δημιουργούν ένα καθεστώς δουλείας και τρομοκρατίας. Οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά μια σειρά εκβιασμών από τα αφεντικά, μιας και βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μαύρη εργασία, την ημιαπασχόληση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα εργατικά «ατυχήματα», την εθελούσια έξοδο κτλ. Και μέσα σε όλα αυτά προστίθενται οι προκλητικές προτάσεις του Σ.Ε.Β. που προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα χωρίς απολύσεις, προτείνοντας τρίωρη εργασία και καταβολή όχι ολόκληρου του μεροκάματου αλλά μέρους του, σε περίπτωση που ο τζίρος του είναι πεσμένος. Σαν να είμαστε συνέταιροι…
Μαζί με τους εκβιασμούς έρχονται και οι επιθέσεις με πρόσφατο παράδειγμα τη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα (καθαρίστρια στην ΟΙΚΟΜΕΤ) από μπράβους της εργοδοσίας, με βιτριόλι που την ανάγκασαν να πιει, στις 23/12/2008, επειδή τόλμησε δυναμικά να διεκδικήσει τα νόμιμα για αυτήν και τους/τις συναδέλφους της. Η Κ. Κούνεβα είχε απευθυνθεί επανειλημμένα στην επιθεώρηση εργασίας, η οποία κάθε φορά της έκλεινε την πόρτα κυριολεκτικά και μεταφορικά, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Οι επιθέσεις των αφεντικών δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν.
Τόσα χρόνια μπάλα και ακόμα να βγούμε στην επίθεση. Όσο δε συνειδητοποιούμε τη δύναμη μας, όσο αφηνόμαστε να μας εκπροσωπούν ξεπουλημένα και γραφειοκρατικά συνδικάτα, όσο μας απασχολεί το προσωπικό μας όφελος αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω μας, θα χάνουμε. Ο κατακερματισμός και η παθητικότητα είναι συνθήκες οι οποίες ευνοούν μόνο τα αφεντικά και τα αδηφάγα σχέδιά τους, καθώς η εργατική τάξη διασπασμένη περιμένει τη λύση από αυτούς που στην ουσία φτιάχνουν τους κανόνες.
Θεωρούμε ότι η αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας είναι επιτακτική ανάγκη καθώς μόνο εμείς μπορούμε να μιλάμε και να αποφασίζουμε για εμάς. Αυτοοργάνωση των ίδιων των εργαζόμενων με τη δημιουργία συνελεύσεων, πρωτοβουλιών δράσης, σωματείων βάσης προκειμένου οι εργαζόμενοι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Και όταν λέμε «εμείς», δεν εννοούμε μια μερίδα ανθρώπων ξεκομμένη από τη κοινωνία που προασπίζεται τα δικά της συντεχνιακά συμφέροντα αλλά αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως μέρος του συνόλου που λέγεται εργατική τάξη.
Μέσα από αυτό το πρίσμα στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους απολυμένους της frigoglass, της vodafone, στην μαχητική συνδικαλίστρια και μετανάστρια Κ. Κούνεβα και σε όσους/ες καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι/ες με τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς.

ΑΝ Ο ΔΕΚEΜΒΡΗΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΦΟΡΜΗ,
ΤΟΤΕ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ (και όχι μόνο)
ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ

ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ
Η ΙΔΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΡΕΜΑΤΕ

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ


Κατάληψη Παραρτήματος

όσοι/ες θέλουν να συλλογικοποιήσουν τις αρνήσεις τους μπορούν να έρθουν στη συνέλευση της κατάληψης παραρτήματος κάθε Δευτέρα και Παρασκευή στις 19.00